بررسی و نقد فیلم روزهای نارنجی - آخرین اخبار موسیقی فیلم و سریال

در این مطلب از بلاگ مامدیا به بررسی و نقد فیلم روزهای نارنجی پرداخته‌ایم.

اولین فیلم آرش لاهوتی، روزهای نارنجی از جمله فیلم‌ اول‌های کنجکاوی برانگیز سال گذشته بود. فیلمی که موضوع‌اش که درباره کارگران فصلی مهاجر در مناطق شمال کشور عنوان شد، جالب به‌نظر می‌رسید.

تیم بازیگری‌ فیلم، خصوصا حضور هدیه تهرانی و علی مصفا کنار یکدیگر هم از جمله دلایلی بود که تماشاگر را مشتاق تماشای این فیلم اول می‌کرد. ضمن اینکه با گذشت زمان، حضور روزهای نارنجی در فستیوال های بین المللی بر میل به تماشای آن افزود.

فیلمی که اگر بدون انتظار به سراغش بروید، بیشتر از تماشایش لذت خواهید برد.

چراکه به هرحال حضور بازیگرانی مانند تهرانی و مصفا در فیلم و شنیده شدن نام آن در جشنواره‌ها انتظاری پیش‌داورانه را نسبت به فیلم به‌وجود می‌آورد و اگر فیلم اول هم باشد حتی این انتظارها بار مضاعفی پیدا می‌کنند و تماشاگر به‌دنبال یک فیلم نبوغ‌آمیز می‌گردد.

اما اگر با چنین پیش زمینه‌ای به تماشای فیلم اول لاهوتی بنشینید، آن چنان که باید با فیلم ارتباط برقرار نخواهید کرد.

چراکه روزهای نارنجی در وهله اول یک فیلم بی‌ادعاست و این اتفاقا نکته مثبتی درباره آن به‌حساب می‌آید.

خصوصا در شرایطی که فیلم‌های فیلمسازان جوان و فیلم اولی در سال‌های اخیر عموما آثاری پرمدعا بودند که ادعا و قلدربازی سازندگانشان سربه فلک کشیده اما خود فیلم‌ها آثاری سطحی و پوچ از آب درآمده‌اند و تنها یک طبل توخالی بوده‌اند.

نمونه این فیلم اول‌ها را در چندسال گذشته می‌توانید به‌وفور پیدا کنید، از مسخره باز که گل سرسبدشان است بگیرید تا جان دار، معکوس و فیلم‌های کمتر دیده شده‌ای مانند سونامی.

بایگران شناخته شده فیلم روزهای نارنجی

اولین قدم در نقد فیلم روزهای نارنجی شناخت بازیگران و عوامل شناخته شدن آن است.

هدیه تهرانی که یکی از موفق ترین بازیگران زن پس از انقلاب در ایران است، بازیگر نقش اصلی فیلم است.

علی مصفا که او نیز از بازیگران و تهیه کنندگان پرکار سینمای ایران است، دیگر بازیگر فیلم است.

مهران احمدی که اغلب او را با سریال « پایتخت » به یاد می آورند نیز در فیلم حضور دارد. علیرضا استادی هم که نماد تمام و کمال طلبکار و نزول خور در سینما و تلویزیون ایران است، در اینجا نقشی مشابه دارد!

نقد فیلم روزهای نارنجی

داستان فیلم روزهای نارنجی

آبان ( هدیه تهرانی ) در تلاش است تا محصول باغ را در کمترین زمان ممکن تحویل بدهد و از مزیت های مالی آن استفاده کند اما مشکلاتی وجود دارد که…

کارگردان فیلم روزهای نارنجی

آرش لاهوتی که از مستندسازان با سابقه ایران است و « روزهای نارنجی » نخستین فیلم سینمایی او محسوب می شود.

نقد فیلم روزهای نارنجی با نکات منفی

بررسی و نقد فیلم روزهای نارنجی را با نکات منفی شروع می‌کنیم.

« روزهای نارنجی » از معدود آثار سال جاری سینمای ایران است که در آن موسیقی نیز نقشی ایفا می کند! موسیقی کریستوف رضاعی احتمالا بهترین بخش فیلم است.

بزرگترین مشکل روزهای نارنجی را هم باید در شخصیت‌پردازی‌اش جست. خصوصا در قهرمان فیلم. زنی کار راه بنداز با خلق و خویی که به اصطلاح غلط اما مرسوم «مردانه» است.

در همان نیمه اول فیلم، نشان دادن او در میان جمعیت مردان شهرستانی و روستایی به‌خوبی بر این وجهه تاکید می‌کند. خصوصا که مردان هم‌کار و هم‌شهری او مدام در حال تحقیر و انکارش هستند اما این زن قوی حتی خم به ابرویش هم نمی‌آورد و اصلا حرف‌ها و تحقیرهای اطرافیان را جدی نمی‌گیرد.

هرچند که گذشته‌اش و حضور در همین محیط‌های مردانه و تلاش برای اینکه جای پایش را محکم کند و به جنسیت خود نبازد، از او زنی سفت و سخت، جدی، سردمزاج و بداخلاق ساخته و این اقتضای شخصیت پردازی و پیشروی درام است، اما تماشاگر را از او دور می‌کند و به‌ندرت اجازه همذات پنداری با زن را به او می‌دهد.

نقد فیلم روزهای نارنجی

به‌عبارت دیگر فیلمساز نتوانسته میان سردی و بدخلقی قهرمان و گیرایی و جذابیتش برای تماشاگر تناسبی که باید را به‌وجود بیاورد و همین باعث می‌شود او همانطور که اطرافیانش (از کارگران و هم‌صنفی‌ها گرفته تا همسرش) را پس می‌زند، تماشاگر را هم از خود دور کند و اجازه ندهد که به او نزدیک شود و بابت همه بدخلقی‌هایش بهش حق دهد.

این بدخلقی و سردمزاجی هرچند ویژگی اصلی کاراکتر است، کاملا هم به‌جاست و میزان تاکید کارگردان بر آن برای اینکه تماشاگر شناخت کاملی از او به‌دست دهد، هم قابل درک است اما برای همراه کردن تماشاگر با قهرمان در نزاع بزرگ طبقاتی و جنسیتی که فیلمساز در داستانش طراحی کرده کافی نیست.

تماشاگر هیچ بهانه و دستاویزی ندارد تا با قهرمان هم‌سو و همراه شود (هدیه تهرانی بودن او کافی نیست!) و در بعضی از لحظات فیلم خصوصا، سکانس‌هایی که در خانه و زندگی شخصی او می‌گذرند، حتی این بدخلقی و غر زدن بیش از حد قهرمان، تماشاگر را کلافه هم می‌کند. همیشه بدخلق‌ترین و سردمزاج‌ترین شخصیت‌ها هم جنبه‌ای هوس‌برانگیز و گیرا برای تماشاگران داشته‌اند و قهرمانان این چنینی با همه نیروی دافعه برانگیز خود، اما کشش و جذابیتی توامان هم برای تماشاگر ایجاد کرده‌اند. این کشش و گیرایی، بزرگترین فقدان شخصیت و جدی‌ترین نقطه ضعف فیلم است که مادام تماشاگر را از نزدیک شدن و خو گرفتن به فیلم نهی می‌کند.

نقد فیلم روزهای نارنجی با نکات مثبت

بررسی و نقد فیلم روزهای نارنجی را با نکات مثبت پی می‌گیریم.

دو شخصیت اصلی داستان پرداختی ندارند. نه می دانیم گذشته شان چگونه گذشته و نه می دانیم انگیزه امروز زندگی مشترکشان چیست و نه اینکه چرا مرد کار نمی کند!

خرده روایت های بی سر و ته در داستان فراوانند. از دخترک نوجوانی که برای کار نزد آبان آمده تا دختر معتادی که نمی دانیم چرا مورد حمایت آبان است، همگی در حد تیتر هستند و بسط داده نمی شوند.

( خطر لو رفتن داستان ) در اواخر فیلم ناگهان بحث سقط شدن بچه آبان توسط حاشیه ای ترین شخصیت فیلم مطرح می شود بی آنکه پیش از این تماشاگر مقدمه ای در این مورد شنیده باشد. موضوع عجیب تر اینکه فیلم حتی بعد از مطرح شدن این موضوع هم کاری به این سوژه ندارد و آن را به حال خود رها می کند!

استفاده از لوکیشن شمال توجیه منطقی ندارد. « روزهای نارنجی » استفاده مهمی از لوکیشن شمال به عمل نیاورده و البته لهجه اشتباه شخصیت های داستان و در راٌس آنها هدیه تهرانی، توی ذوق تماشاگر می زند!

( خطر لو رفتن ) در پایان فیلم به یکباره آبان و مجید حالشان خوب شده و زندگی مشترکشان را بهبود می بخشند. دلیل این موضوع چیست؟ جز کارگردان کسی نمی داند!

پساز مطالعه و بررسی و نقد فیلم روزهای نارنجی می‌توانید برای تماشا و دانلود فیلم روزهای نارنجی به سایت مامدیا مراجعه کنید.

آخرین اخبار موسیقی فیلم و سریالآخرین اخبار موسیقی، سریال و سینما

بررسی و نقد فیلم کار کثیف

بهترین فیلم های ۲۰۲۱ ، ۶۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۱ که باید ببینید

بررسی و نقد فیلم دوئت اولین فیلم نوید دانش

سریال دراکولا

سریال می خواهم زنده بمانم

سریال خوب بد جلف

سریال هم رفیق

سریال قورباغه